W wielu przypadkach inwestorzy decydują się na wykonanie bardziej specjalistycznego rozpoznania (sondowań statycznych CPT lub CPTU lub badań dylatometrycznych DMT) w celu określenia specjalistycznych parametrów gruntu. Wykonanie bardziej szczegółowych badań pozwala na określenie rzeczywistych parametrów gruntu, w przeciwieństwie do parametrów określanych na podstawie normy z roku 1981, które stanowią uśrednione wartości parametrów dla gruntów z całej polski. Wyznaczenie rzeczywistej charakterystyki wytrzymałościowej oraz odkształceniowej profilu gruntu pozwala na dobór optymalnych wymiarów fundamentu oraz sposobu wykonania posadowienia.
W przypadku korzystnych warunków gruntowych pozwala to uniknąć zbędnych kosztów na etapie wykonywania fundamentu.
Zgodnie z nowelizacją prawa budowlanego projekt budowlany musi zawierać opinie geotechniczną oraz informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego. Jednakże opinia geotechniczna nie stanowi jedynie dokumentu wymaganego do uzyskania pozwolenia budowlanego. Informację w niej zawarte oraz wartości charakterystyczne parametrów gruntu stanowią niezbędny materiał do wyznaczenia sposobu wykonania fundamentu oraz wymiarów. Liczbę oraz zakres badań najlepiej uzgadniać z konstruktorem inwestycji, ponieważ wyniki badań stanowią materiał, który wykorzystywany będzie przez konstruktora.
Opinia geotechniczna wystarczająca będzie na przykład, gdy w profilu gruntowym występują grunty niespoiste (piaski, żwiry) w stanie zagęszczonym, średnio zagęszczonym lub gdy występują grunty spoiste (gliny, pyły) w stanie półzwartym lub twardoplastycznym i brak jest gruntów organicznych lub nasypowych.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych. Dz.U. 2012 poz. 463