Sondowania statyczne CPT należą do jednych z najczęściej wykorzystywanych badań polowych w XXI wieku. O znaczeniu sondowań CPT w rozpoznaniu warunków geotechnicznych świadczy fakt, że sondowania CPT znalazły się na pierwszym miejscu wśród technik in situ opisywanych przez standardy ISO. Pierwsze sondowania statyczne wykonano w 1932 r. w Holandii, przy zastosowaniu prostego urządzenia, obciążonego przez dwóch operatorów o średniej wadze 80 kg. Rozwój technologii pozwolił w latach 50-tych na zastosowanie urządzeń hydraulicznych, co znacznie zwiększyło możliwości sondowań statycznych. Zmieniano również konstrukcję stożka pomiarowego, który w początkowej wersji pozwalał na wyznaczenie oporu wciskania stożka, natomiast obecnie oprócz standardowych odczytów możliwy jest pomiar dodatkowych wielkości fizycznych, takich jak oporność rzeczywista gruntu lub pomiar prędkości fal sejsmicznych. Szczególnie sondowania stożkiem elektrycznym posiadają dużą niezawodność w stosunku do sondowań mechanicznym stożkiem Begemanna. Podczas sondowania CPT mierzona jest wartość oporu stożka qc, tarcia na tulei ciernej fs, a w przypadku sondowań CPTU dodatkowo mierzona jest wartość ciśnienia wody w porach gruntu u2, co jest niewątpliwą zaletą w przypadku gruntów słabonośnych. Dodatkowo pomiary CPTU wykonuje się w rozdzielczości co 1 cm (lub 2 cm dla stożków starszej generacji). Pomiary stożkiem Begemanna wykonuje się co 20 cm, co ma szczególne znaczenie przy uwarstwionym podłożu lub mniejszych warstwach gruntów słabonośnych, gdzie liczy się ilość pomiarów. Sondowania statyczne charakteryzują się dużą niezawodnością oraz dokładnością w określaniu gruntów o różnych właściwościach. Na podstawie sondowań statycznych określić można:

• granice litologiczne pomiędzy gruntami,
• przybliżony rodzaj gruntu (na podstawie diagramu Roberstona lub Młynarka),
• parametry wytrzymałościowe gruntów: efektywny kąt tarcia wewnętrznego φ’  oraz wytrzymałość na ścinanie w warunkach bez odpływu s_{u ,}
• parametry odkształceniowe gruntów (M₀ oraz E₀).

Wyniki sondowania wykorzystane mogą zostać bezpośrednio do projektowania między innymi w programie np. GEO5, który umożliwia obliczanie:

• nośności pala, moduł: Pal CPT,
• nośności podłoża gruntowego, moduł: Fundamenty bezpośrednie CPT (zgodniez metodą Meyerhofa, Schmertmanna oraz Skemptona).

Sondowania statyczne należy uzupełnić wierceniami geotechnicznymi. Na podstawie sondowań określić można przybliżony rodzaj gruntu. Sondowania przeprowadzane są najczęściej po wykonaniu otworów, na podstawie, których wskazywana jest lokalizacja sondowań. Znając przybliżony profil gruntu, sondowania CPTU można wykonywać przed pobieraniem prób NNS. Takie rozwiązanie pozwala pobrać próby z gruntów o różnych sztywnościach. W przypadku kompleksowego rozpoznania warunków gruntowych sondowania stanowią niezbędny element prac polowych, które pozwala na określenie wybranych parametrów w warunkach in situ. Należy mieć na uwadze, że poprawne rozpoznawanie warunków gruntowych polega na wyznaczaniu parametrów geotechnicznych (wytrzymałościowych i odkształceniowych) na podstawie odpowiednich badań polowych i laboratoryjnych. Dla obiektów II i III kategorii geotechnicznej nie należy wyznaczać wielu parametrów na podstawie jednego badania. Oznacza to, że sondowania CPTU będące korelacją badań laboratoryjnych (często z innych miejsc świata), powinny dla danego obiektu opierać się na korelacjach lokalnych (zgodnie z normą Eurokod 7), a takowe można stworzyć jedynie korelując wyniki sondowań z badaniami laboratoryjnymi lub przykładowo moduły z sondowania CPTU z badaniami dylatometrycznymi DMT.